Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017
Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017
Εκθέσεις και φεστιβάλ φωτογραφίας για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό
Οι «Δρόμοι επιβίωσης», μια σημαντική έκθεση που παρουσιάζει το προσφυγικό δράμα, στο κτήριο της Βουλής των Ελλήνων
Μιχάλης Καραγιάννης, Ειδομένη
Από το Μεσογειακό φεστιβάλ φωτογραφίας στην Κρήτη με θέμα το μεταναστευτικό
Από αντίστοιχη έκθεση για το μεταναστευτικό στο Μουσείο Μπενάκη με τίτλο: "Το ταξίδι. Μετακινούμενοι πληθυσμοί»
Πάνος Χριστοδούλου "Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές"
Ακούμε την ηλεκτρονική ανάγνωση του βιβλίου στην ιστοσελίδα: http://www.mikrosanagnostis.gr/library/pageflip28/Default.html
Το ηλεκτρονικό παιχνίδι "Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές" είναι ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι με θέμα τους πρόσφυγες που έχει σχεδιαστεί για να παιχτεί μέσα στη σχολική τάξη ή με τους γονείς στο σπίτι.
Το παιχνίδι έχει δυο παιδαγωγικούς στόχους:
- Να ενημερώσει τα παιδιά για όσα συμβαίνουν στις χώρες καταγωγής των προσφύγων, τις δυσκολίες και τα διλήμματα που αντιμετωπίζουν στην απόφασή τους να φύγουν για να σωθούν.
- Να παρουσιάσει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους οργανισμούς αρωγής των προσφύγων και να τα ευαισθητοποιήσει ώστε να κατανοήσουν τη θέση και τα προβλήματα κάποιων ξένων που ζουν στην Ελλάδα.
- http://navid.gr/navidzero/navidzero.html
Ο Αϊλάν "κοιμάται» στη Φρανκφούρτη"
Ένα τεράστιο γκράφιτι με την εικόνα του μικρού Αϊλάν Κούρντι, οι φωτογραφίες του άψυχου σώματος του οποίου προκάλεσαν παγκόσμια συμπάθεια για τους μετανάστες που διαφεύγουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια, βλέπουν αυτοκινητιστές, πεζοί και οι διερχόμενοι με ποταμόπλοια στη Φρανκφούρτη.
«Refugees Crossing art project»
Προκειμένου να αμφισβητήσει τη χρήση προσβλητικών-ρατσιστικών λέξεων που έχουν καθιερωθεί αλλά και να αποκαταστήσει την παραπληροφόρηση σχετικά με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ο Bern O’Donoghue δημιουργήσει τη δράση «Refugees Crossing art project» ζητώντας από τους ανθρώπους σε μέρη που ταξιδεύουν και συναθροίζονται να τοποθετήσουν το χάρτινο καραβάκι του -που περιέχει κάποιο πραγματικό γεγονός, πληροφορία, δεδομένο σχετικά με πρόσφυγες/μετανάστες- σε κάποια σχισμή. «Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους και να πιέσουμε όσους συμμετάσχουν στην κυβέρνηση να λάβουν μια πιο συμπονετική θέση. Κάθε χάρτινο καραβάκι έχει ένα γεγονός για τους πρόσφυγες. Θα ήθελα οι βάρκες να ταξιδέψουν σε πόλεις και κωμοπόλεις σε όλη τη Βρετανία, για να υπενθυμίσει στους ανθρώπους πως οι πρόσφυγες χρειάζονται και αξίζουν τη βοήθειά μας.»
Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017
Τραγούδια για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες
"Στην Αμερική"
Στίχοι - Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Σωκράτης Μάλαμας
Στίχοι - Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Σωκράτης Μάλαμας
Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει,
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει.
Παρόλα αυτά του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.
Α! και στην Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει,
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει.
Παρόλα αυτά του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.
Α! και στην Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Τους βλέπω μπρος τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι
σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι.
Βουβές γυναίκες, άλαλες που δύναμη αναβλύζουν,
παιδάκια που δε νιώθουνε το δρόμο που βαδίζουν.
Α! Τα χρόνια τα παλιά, βαριά φορτία φεύγαν για την Αμέρικα.
Του Κατσαρού ανεμίζουνε τα κατσαρά μαλλιά του,
καθώς κοιτάζει αντίθετα προς τη γενέτειρά του.
Του φέρνει ο άνεμος στ’αυτιά τραγούδια αγαπημένα,
τα παιξε στην κιθάρα του, τα δωσε και σε μένα.
Α! απ’ την Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Και σαν το κουρελόβαρκο αδειάσει στο λιμάνι,
θα τους στοιβάξουν στη σειρά οι ξένοι πολισμάνοι.
Άλλοι θάχουν τον τρόπο τους και θα ευδοκιμήσουν
και άλλοι ως να πεθάνουνε τη δίψα δε θα σβήσουν.
Α! στην Αμερική Ελλάδα σαν αγριόχορτο φύτρωσες και κει.
Τους βλέπω μες τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι
σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι.
The place where I grew up nurses a secret grievance:
that the sea did not consent to wash its soil.
But for all that, I know that the ocean's black wave
takes you right into the deep, or all the way to China,
A! and to America, together with Marika, Dousia and Kostis.
The place where I grew up nurses a secret grievance:
that the sea did not consent to wash its soil.
But for all that, I know that the ocean's black wave
takes you right into the deep, or all the way to China,
A! and to America, together with Marika, Dousia and Kostis.
I watch them inside my eyes, on the old ship,
clinging to the deck like barnacles, all the emigrants:
mute women, unspeaking, saving their strength,
little children who do not realize what road they are walking.
A! Those were heavy cargoes, in the old days, leaving for America.
The curly hair of Katsaros flies in the wind
as he looks backwards to the place of his birth.
The wind brings to his ears beloved songs
that he used to play on his guitar, it has brought them to me too,
A! and to America, together with Marika, Dousia and Kostis.
And as the ragged ship unloads in the harbour,
the foreign policemen will stack them in rows.
Some will find their way and thrive,
and others will never quench their thirst until they die.
A! In America... Greece, like a wild weed, you took root there too.
I watch them inside my eyes, on the old ship,
clinging to the deck like barnacles, all the emigrants...
https://www.youtube.com/watch?v=a8uxqzokc0w&feature=youtu.be
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει.
Παρόλα αυτά του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.
Α! και στην Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει,
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει.
Παρόλα αυτά του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.
Α! και στην Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Τους βλέπω μπρος τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι
σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι.
Βουβές γυναίκες, άλαλες που δύναμη αναβλύζουν,
παιδάκια που δε νιώθουνε το δρόμο που βαδίζουν.
Α! Τα χρόνια τα παλιά, βαριά φορτία φεύγαν για την Αμέρικα.
Του Κατσαρού ανεμίζουνε τα κατσαρά μαλλιά του,
καθώς κοιτάζει αντίθετα προς τη γενέτειρά του.
Του φέρνει ο άνεμος στ’αυτιά τραγούδια αγαπημένα,
τα παιξε στην κιθάρα του, τα δωσε και σε μένα.
Α! απ’ την Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Και σαν το κουρελόβαρκο αδειάσει στο λιμάνι,
θα τους στοιβάξουν στη σειρά οι ξένοι πολισμάνοι.
Άλλοι θάχουν τον τρόπο τους και θα ευδοκιμήσουν
και άλλοι ως να πεθάνουνε τη δίψα δε θα σβήσουν.
Α! στην Αμερική Ελλάδα σαν αγριόχορτο φύτρωσες και κει.
Τους βλέπω μες τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι
σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι.
The place where I grew up nurses a secret grievance:
that the sea did not consent to wash its soil.
But for all that, I know that the ocean's black wave
takes you right into the deep, or all the way to China,
A! and to America, together with Marika, Dousia and Kostis.
The place where I grew up nurses a secret grievance:
that the sea did not consent to wash its soil.
But for all that, I know that the ocean's black wave
takes you right into the deep, or all the way to China,
A! and to America, together with Marika, Dousia and Kostis.
I watch them inside my eyes, on the old ship,
clinging to the deck like barnacles, all the emigrants:
mute women, unspeaking, saving their strength,
little children who do not realize what road they are walking.
A! Those were heavy cargoes, in the old days, leaving for America.
The curly hair of Katsaros flies in the wind
as he looks backwards to the place of his birth.
The wind brings to his ears beloved songs
that he used to play on his guitar, it has brought them to me too,
A! and to America, together with Marika, Dousia and Kostis.
And as the ragged ship unloads in the harbour,
the foreign policemen will stack them in rows.
Some will find their way and thrive,
and others will never quench their thirst until they die.
A! In America... Greece, like a wild weed, you took root there too.
I watch them inside my eyes, on the old ship,
clinging to the deck like barnacles, all the emigrants...
https://www.youtube.com/watch?v=a8uxqzokc0w&feature=youtu.be
"Τι με κοιτά"
Στίχοι - Μουσική: Σπύρος Γραμμένος
Τι με κοιτάς;
Δε με γνωρίζεις;
Είμαι εγώ που τη ζωή μου την ορίζεις
Εγώ που πέθανα στα καταφύγια
Που βρήκα θάνατο μια μέρα ακαριαίο
Που ένιωσα πείνα στη ζωή μου την επίγεια
Εγώ που πνίγηκα μια νύχτα στο αιγαίο
Τι με κοιτάς; Μ’ αυτά τα μάτια
Είμαι εγώ που σου γκρεμίζω τα παλάτια
Εγώ που θα `ρχομαι στον ύπνο σου τα βράδια
Να σου ζητάω αγκαλιές και τρυφερότητα
Που όσο ζούσα δεν τα χάρηκα τα χάδια
Μα έγινα πρώτο θέμα στην επικαιρότητα
Τι με κοιτάς; Τι με λυπάσαι;
Είμαι εκείνο που δε θέλεις να θυμάσαι
Ήμουν στη Σμύρνη όταν πηδάγανε στα πλοία
σε ένα υπόγειο στο Ιράκ όταν γκρεμίστηκε
τριών χρονών με βομβαρδίσαν στη Συρία
στο Βελιγράδι έγινα στάχτη που σκορπίστηκε
Μη με κοιτάς ζητώ συγγνώμη
Δε μου ζητήσαν ούτε μια φορά τη γνώμη
Δε με ρωτήσανε να γεννηθώ αν θέλω
Ούτε αν θέλω να με δείξουν στις ειδήσεις
Απ’ την ανατολή έτυχε να ανατέλλω
Και έτσι να δύσω σε κάποια γωνιά της δύσης
Δε με γνωρίζεις;
Είμαι εγώ που τη ζωή μου την ορίζεις
Εγώ που πέθανα στα καταφύγια
Που βρήκα θάνατο μια μέρα ακαριαίο
Που ένιωσα πείνα στη ζωή μου την επίγεια
Εγώ που πνίγηκα μια νύχτα στο αιγαίο
Τι με κοιτάς; Μ’ αυτά τα μάτια
Είμαι εγώ που σου γκρεμίζω τα παλάτια
Εγώ που θα `ρχομαι στον ύπνο σου τα βράδια
Να σου ζητάω αγκαλιές και τρυφερότητα
Που όσο ζούσα δεν τα χάρηκα τα χάδια
Μα έγινα πρώτο θέμα στην επικαιρότητα
Τι με κοιτάς; Τι με λυπάσαι;
Είμαι εκείνο που δε θέλεις να θυμάσαι
Ήμουν στη Σμύρνη όταν πηδάγανε στα πλοία
σε ένα υπόγειο στο Ιράκ όταν γκρεμίστηκε
τριών χρονών με βομβαρδίσαν στη Συρία
στο Βελιγράδι έγινα στάχτη που σκορπίστηκε
Μη με κοιτάς ζητώ συγγνώμη
Δε μου ζητήσαν ούτε μια φορά τη γνώμη
Δε με ρωτήσανε να γεννηθώ αν θέλω
Ούτε αν θέλω να με δείξουν στις ειδήσεις
Απ’ την ανατολή έτυχε να ανατέλλω
Και έτσι να δύσω σε κάποια γωνιά της δύσης
Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017
Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2017
Απίστευτο υποθαλάσσιο γλυπτό με νεκρούς μετανάστες
Πρόκειται για έργο ενός Βρετανού καλλιτέχνη το οποίο βρίσκεται 14 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και έχει ως θέμα του πάνω από 2.000 πνιγμένους μετανάστες στα νερά της Μεσογείου.
Όταν η τέχνη θέλει να μιλήσει για την ζωή, πολλές φορές καταφέρνει να την ξεπεράσει σε ένταση και δύναμη. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με το γλυπτό-εγκατάσταση του Άγγλου Jason deCaires Taylor ο οποίος έφτιαξε ένα τεράστιο γλυπτό με θέμα νεκρούς μετανάστες οι οποίοι βρίσκονται στον βυθό της θάλασσας πάνω στο τσακισμένο σκάφος τους.
A boat carrying 500 refugees sunk at sea. The story of two survivors | Melissa Fleming
Aboard an overloaded ship carrying more than 500 refugees, a young woman becomes an unlikely hero. This single, powerful story, told by Melissa Fleming of the UN's refugee agency, gives a human face to the sheer numbers of human beings trying to escape to better lives ... as the refugee ships keep coming ...
What does it mean to be a refugee? - Benedetta Berti and Evelien Borgman
About 60 million people around the globe have been forced to leave their homes to escape war, violence and persecution. The majority have become Internally Displaced Persons, meaning they fled their homes but are still in their own countries. Others, referred to as refugees, sought shelter outside their own country. But what does that term really mean? Benedetta Berti and Evelien Borgman explain.
Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017
Χριστουγεννιάτικες ευχές στα Αλβανικά, Βουλγάρικα, Ρουμάνικα και Ελληνικά
Τα αγόρια και τα κορίτσια της ομάδας "Europe4Migrants" ζωγράφισαν στις μητρικές γλώσσες των μαθητών του σχολείου τους, στην Αλβανική, Βουλγάρικη, Ρουμάνικη και Ελληνική γλώσσα, χριστουγεννιάτικες ευχές.
http://slide.ly/view/8dffcbdb48d6314919b0d731a6e2e8a8
http://slide.ly/view/8dffcbdb48d6314919b0d731a6e2e8a8
